Hechting
Gehechtheid wordt omschreven als de behoefte bij ieder kind om de nabijheid te zoeken van een beschermende volwassene in tijden van angst, spanning, honger of verdriet. Een veilige hechting geeft de beste uitgangssituatie voor ontwikkeling op alle gebieden: sociaal, emotioneel en cognitief.
Kinderen die veilig gehecht zijn kunnen op termijn:
hun impulsen beheersen
beter omgaan met stressvolle sitiaties
hebben een optimale hersenontwikkeling
ontwikkelen het logisch denken
krijgen zicht op eigen en andermans gevoelens
ontwikkelen hun geweten
kunnen een positief zelfbeeld ontwikkelen
kunnen een (langdurige) relatie opbouwen met zichzelf en met anderen
Hechting vindt plaats door veelvuldig en intensief contact tussen ouder en kind en start al voor de geboorte.
In de eerste drie jaar van het leven van een kind wordt de basis van de hechting gelegd. Sensitiviteit en responsiviteit van de ouder/verzorger dragen bij aan een veilige gehechtheid.
Omdat de rijping van de hersenen samen valt met de hechtingsperiode werken de vroege ervaringen door op de langere termijn. Steeds meer onderzoek toont aan dat de kwaliteit van de ouder-kind relatie en de kwaliteit van de primaire verzorgers direct van invloed is op de hersenontwikkeling.
Een positieve ouder-kind relatie vormt de basis voor een veilige hechting.